ساخت مدل اعضای بدن:

هر ساله، نواقص مربوط به تولد، تروما و جراحی منجر به ایجاد نواقص استخوانی می شوند که فرد را نیازمند استفاده از جایگزین های استخوانی می کند. معمولا پزشکان و جراحان برای حل این مشکل از استخوان فیبولا(نازک نی) بیمار استفاده می کنند که معمولا وزن زیادی را تحمل نمی کند. آن ها این استخوان را بریده و به صورت دلخواه شکل داده و آن را به جایگاه مورد نیاز ایمپلنت می کنند. این روش نه تنها موجب ایجاد تروما در پای بیمار می شود، بلکه با موفقیت نیز همراه نیست زیرا معمولا این استخوان نازک نی جایگزین نمی تواند به خوبی استخوان اصلی شکل بگیرد و بعد از مدتی کارایی خود را از دست می دهد.

به منظور رفع این مشکل دکتر گریسون و همکاران در جان هاپکینز در صدد برآمدند که از بافت های پرینت شده سه بعدی استفاده کنند. آن ها برای تولید این بافت از پلیمر پلی کاپرولاکتون(PCL) استفاده کردند که یک پلی استر زیست تجزیه پذیر استفاده کردند. مطالعاتی که با استفاده از پلی کاپرو لاکتون صورت گرفته بود نشان می دهد که این پلیمر به اندازه کافی قوی هست اما تشکیل استخوان جدید را به خوبی حمایت نمی کند. بنابراین، آن ها این پلیمر را با مقادیر زیادی از پودر استخوان مخلوط کردند.

طراحی ساختار سه بعدی برای ساخت مدل سه بعدی یک عضو بدن با محدودیت های زیادی همراه است ولی در شرکت پرینتر سه بعدی ایران ما با ستفاده از تصاویر سی تی اسکن و ام ار ای و با به کاربردن نرم افزار های طراحی پیشرفته موفق به طراحی مدل سه بعدی و ساخت آن با دستگاه پرینتر سه بعدی شدیم.

بیشترین کاربردهای این نوع مدل ها ، استفاده های آموزشی و آزمایشگاهی است که در رشته های بیولوژی، جانورشناسی و غیره کار برد فراوان دارند.

نمونه مدل مغز انسان و نمونه دورنگ ساخته شده به وسيله پرينتر سه بعدي دو نازله.